U Andjelininom filmu "U zemlji krvi i meda", čak i njen voljeni suprug Bred Pit - samo statista na par sekundi (dok ga ne smakne srpski snajperista dok ovaj pretrčava livadu)

Berlin - Srpski vojnici u uniformama, u isto vreme sa oznakama i oficira jugoslovenske Narodne armije (SFRJ) i sa ambelmima „sužene“ Jugoslavije (RJ) i petokrakom i još po kojom neprepoznatljivom značkom na kapi (?!): odvode muslimanske žene u logore, siluju, koriste žene kao živi zid, bacaju bebu sa balkona stana koji prisilno oduzimaju etnički čisteći Sarajevo... I što je posebno zanimljivo, pucaju isključivo na civile.

Jer, u filmu „U zemlji krvi i meda“ scenaristkinje, rediteljke i producentkinje Anđeline Džoli, viđenog 9. februara na specijalnoj novinarskoj projekciji u Berlinu, nema ni traga slavnim „Zelenim beretkama“ niti pripadnicima HVO, iako je ona na najavnoj špici, na srpsko-hrvatskoj jekavici, lepo napisla da su u Bosni živeli muslimani, Srbi i Hrvati.

Hrvati u filmu ne postoje, a ono malo muslimanskih muškaraca (upotrebljavam reč muslimani, a ne Bošnjaci, jer ih tako naziva i Anđelina Džoli), što kroz ovaj ratno-ljubavni-političko-pamfletski film protrče, civili su u pokušaju organizovanja gerile, koji u jednom trenutku izgovaraju bukvalno i sledeće: „mi ne mrzimo Srbe, nisu svi isti, mi ne volimo samo Srbe-četnike“. Ali, i oni stradaju od srpskih snajpera. U tri sekunde pada mrtav i čak statista Bred Pit (kao civil koji je pokušao da pretrči parče livade)...

Drugim rečima, film Anđeline Džoli o ratu u Bosni jednostran je, što automatski može da dovede u sumnju njene časne, humane i poštene namere. U filmu su jedino srpski vojnici bad guys (loši momci). Doduše, drugih Srba, do nekakve vojske, u filmu ni nema. Nema ni srpskih žena, ni srpske dece ni staraca. U striktnom držanju holivudske dramaturgije, koja nalaže da se uvek mora jasno znati ko su dobri a ko su loši likovi u filmu, Džolijeva je baš preterala i to toliko da je veoma ozbiljnu temu dovela gotovo na ivicu groteske...