Ugovor o ujedinjenju Boke i Crne Gore

na osnovu dokumenata ovdje sabranih dobija se djelimican uvid i u te inostrane, a jasan uvid u lokalne prilike i okolnosti u kojima je obavljeno ujedinjenje slobodnog dijela Crne Gore i oslobodjenih od Francuza djelova Primorja, tj. Pastrovica, Maina, Braica, Pobora, Budve, Grblja, Tivta, Lustice, Herceg-Novog, Perasta, Risna, Dobrote, Kotora, Skaljara, Mula, Prcanja i Stoliva.
Dokument, Ugovor o ujedinjenju, donesen je na skupstini u Dobroti 29. oktobra 1813. na nasem i na italijanskom jeziku. Najbolje sacuvani dokument o ujedinjenju je verzija na italijanskom jeziku u gradji Opstinskog arhiva Perasta koja se cuva u Muzeju grada.
U slobodnom prevodu taj dokumenat glasi:

«U ime Boga, Amin!

Dobrota, dvadesetidevetog oktobra hiljadu osamsto trinaeste.

Dvije susjedne pokrajine, Crna Gora i Boka Kotorska, prožete patriotizmom i jednakim religioznim osjećajem i čađću, Božijom pomoću borile su se za oslobođenje i oslobodile se, i zbačivši francuski jaram svojom krvlju i žrtvama, jedna drugoj se zaklinju Gospodom Bogom na vjernost i stalnu ujedinjenost u svakom slučaju i događaju.
Kako su se one sada stavile pod visoku i moćnu zaštitu triju savezničkih država, Rusije, Austrije i Velike Britanije, u njihovo ime izjavljuju njihovi glavari, da ako bi bilo kada političke okolnosti prisilile bilo koju (od dvije Provincije) da se podloži bilo kojoj od rečenih država, da će obadvije slijediti istu sudbinu, tj. da će ostati obadvije pod istom vlašću, sa onim uslovima i povlasticama koje su uživale i koje će im ubuduće biti priznavane.
Ako bi država koja bi njima vladala bila zbog ratnih prilika prisiljena da ih napušti, dvije navedene Provincije, preko svojih glavara koji u njeno ime to izjavljuju, ostaće slobodne i nezavisne kao što su to bile u trenutku sklapanja Ugovora o ujedinjenju, ali potvrđuju međusobno ujedinjenje i nezavisnost i u buduće, ako bi trebalo, i vlastitom krvlju. Podrazumijeva se da je isključena za uvijek francuska vlast, jer bi više voljeli i da umru ujedinjeni u bilo kakvoj nesreći, nego da padnu ponovo pod galsku tiraniju.
In fede. (Neka bude vjerovano.)
(Slijede potpisi)
Mitropolit Petar Petrović, guvernadur Vukolaj Radonjić, u ime cijele Crne Gore i Brda,
Alviz konte Visković, kapetan Vasilije Đurasović,
Andrea Tripković kapetan,
Teodor Ivelić za opštinu paštrovsku,
Petar Lazari sudija za Đusepa Lukovića kapetana,
pop Đuro Lazarović u ime opštine grbaljske i tri sela (misli se: Pobori, Maini i Brajići),
Markantonio konte Gregorina pukovnik, za opštine kotorske teritorije,
pop Ivo Radović u ime luštičke opštine,
pop Filip Kostić u ime krtoljske opštine,
Andrea Tripković za stolivsku opštinu,
pop Đuro Lazarević u ime kapetana Škaljara Tripa Petrovića, koji svojeručno stavlja krst,
Miroslav konte Zanović za grad Budvu,
Stefan Lazarović za muljansku opštinu.
Ja, Franjo Ljepopili, sastavio sam i potpisao ovaj dokumenat, tako zamoljen od Njegove Ekselencije presvijetlog Mitropolita i uvaženih potpisanih glavara gore navedenih opština.
Franjo Ljepopili.
Za kopiju potvrdjuje: Franjo Ljepopili, sekretar.
(Na poleđini: )
Ugovor proglašenja ujedinjenja između Boke i Crne Gore.
Dobrota, 29. oktobra 1813